تعاونی آبررسانی فلات مرکزی پارس

انتقال آب به فلات مرکزی پارس

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
شرکت تعاونی آبرسانی فلات مرکزی پارس با همت جمعی از کارآفرینان یزدی ‌تبار و حمایت بخشی از هلدینگ های اقتصادی استان در سال ۱۳97 به منظور شیرین سازی آب دریای آزاد و انتقال آن به فلات مرکزی پارس با مقصد نهایی یزد تشکیل گردید. در فاز اول پروژه قصد داریم که با شیرین سازی آب در دریای عمان و انتقال آن به حومه شهر چابهار پروژه را استارت بزنیم. فاز اول پروژه در سال ۱۴۰۱ در حال بهره برداری است و انشاالله با تامین مالی پروژه و مشارکت مردم فاز اصلی پروژه در سال 1402 استارت خواهد خورد و در طی دو سال به بهره برداری خواهد رسید.

حسینی عزآبادی

پیام تبریک نوروزی مدیرعامل

آب زنید راه را هین که نگار می رسد
مژده دهید باغ را بوی بهار می رسد

سلامی مجدد خدمت همه سهامداران و عزیزان همراه

سال ۱۴۰۱ با همه تلخی ها و سختی ها سپری شد و به قول معروف به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقی است
اما بدانیم که پایان شبه سیه سفید است و امیدوارم سال ۱۴۰۲ برای همه ما سال خوب و بهتری باشد

در سال ۱۴۰۱ توانستیم با همکاری و همراهی یکدیگر کارهای خوبی را انجام بدیم. پروژه در موقعیت مناسبی قرار دارد
فرایند استحصال و آبگیری با موفقیت از دریا با استفاده از تجربه و سبقه یزدی‌ها در آب که به قنات بر میگردد، انجام شده است.
با پیاده سازی مقدمات راه اندازی فاز پایلوت، هم اکنون فاز پایلوت آماده استارت می باشد.

در سال ۱۴۰۲ برنامه داریم که با بهره‌گیری از مدل گروه تعاونی پیشگامان با مشارکت مردمی تامین سرمایه موردنیاز پروژه اصلی را در قالب تعاونی فرا استانی انجام بدهیم و تجهیزات فاز اصلی خریداری شود.

امیدوارم سال جدید برای همه ما سالی خوب پر از موفقیت، سلامتی و شادی باشد.

سال نو بر همه شما مبارک.

دکتر رضائی نژاد مدیرعامل پیشگامان

مانده مازاد برگشتی غده سرطانی اقتصاد ایران

جناب آقای دکتر محمدرضا رضائی نژاد مدیر عامل اتحادیه دانش بنیان و تخصصی پیشگامان

بنده به عنوان کارشناس تعاون و تامین مالی خرد از طریق تعاونی با بیش از 25 سال سابقه فعالیت و تحقیق گسترده در انواع تحلیل های مالی و اقتصادی شرکت های تجاری و تعاونی در دنیا به موضوعی به نام مازاد برگشتی(residual return) در تحلیل اقتصادی تعاونی ها برخورد نمودم. به دلیل آنکه در تعاونی‌ها، تامین سرمایه پایه از طریق سهامدار انجام می‌گیرد، دارایی های خریداری شده بدون هزینه تامین سرمایه می‌باشد. در کشورهای توسعه یافته چون تورم متوسط بلند مدت حدود 2.5درصد است در فاصله زمانی 35 سال در صورتی که دارایی مانده، فروخته یا تجدید ارزیابی گردد، حداقل 2.5 برابر سرمایه پایه اولیه ارزش روز دارد و این ارزش دارایی متعلق به سهامداران نهایی می‌باشد. در ایران به علت تورم بلند مدت با میانگین 25 درصد این ارزش با فرمول (1.25) به توان 35، حداقل 2465 برابر است که مازاد برگشتی قابل توجه و انفجاری است. مشکل اصلی اینجا ایجاد می‌شود که اختلاف بین تورم دارایی و تورم هزینه تامین سرمایه از طریق بانک (حداکثر 18 درصد) باعث می‌شود یک نوآوری جدیدی اتفاق بیافتد به نام مانده مازاد برگشتی . یعنی اگر در سال 1365 یک فرد، وامی از بانک دریافت نماید و در بدترین شرایط 18 درصد میانگین مرکب نیز محاسبه نماییم، اثر مرکب بدهی بانکی فرد در صورت چرخش بدهی برای بعد از 35 سال 328 برابر مبلغ وام است، ولی اگر این مبلغ، سرمایه گذاری و تبدیل به دارایی شده باشد، ارزش روز دارایی 2465 برابر است که حدود 2137 برابر اختلاف وجود دارد. اگر 137 برابر را برای هزینه احتمالی در نظر بگیریم این ضریب حداقل 2000 برابر می‌شود. یعنی کسی که با بدهی بانک، بدهی را تا به حال چرخانده باشد، اضافه ارزش دارایی او 2000 برابر مبلغ اولیه وام است و این غده سرطانی اقتصاد ایران است. این غده در طی سال‌ها متاستاز زده و به سایر مباحث غیر اقتصادی هم نفوذ نموده و این تورم دارایی باعث شکاف و انزجار طبقاتی، اختلاف فرهنگی و ناامیدی در اقشار متوسط و پایین گردیده و امید به آینده را در جوانان کم رنگ نموده است. و اما راهکار چیست؟ راهکار اولیه برای برون رفت و جلوگیری از رشد این غده سرطانی در سریع ترین زمان، اجرای مالیات بر دارایی است. اما راهکار ریشه ای برای جراحی این غده، پیشنهاد می‌گردد سرمایه دارانی که به خاطر این مازاد دچار انباشتگی دارایی و کمبود نقدینگی شده‌اند درصدی از دارایی خود را در قالب سهامدار عضو تعاونی های سهامی _ سرمایه گذار آورده و از نقدینگی قشر متوسط که قادر به خرید دارایی به علت بالا رفتن ارزش آن ندارند استفاده نموده و علاوه بر ایجاد سرمایه در گردش و استفاده از منابع خرد جامعه جهت انتفاع از دارایی، برای خود و همچنین سهامدار غیر عضو نیز ارزش افزوده بالاتر از سود بانکی ایجاد نماید. منبع: گروه تعاونی پیشگامان

برگزاری مجمع عمومی سالیانه فوق العاده (نوبت اول) به تاریخ 1401/07/21

      مجمع عمومی سالانه شرکت تعاونی آبرسانی پارس با موضوعات

  1. ارائه گزارش عملکرد هیئت مدیره توسط مدیریت محترم عامل و ریاست هیئت مدیره.
  2. ارائه گزارش عملکرد بازرسی قانونی.
  3. تصویب صورت‌های مالی و ترازنامه منتهی به 1400/12/29.
  4. انتخاب یک نفر بازرس اصلی و یک نفر بازرس علی البدل.
  5. تعیین روزنامه کثیر الانتشار برای درج اگهی‌های شرکت.
  6. تعیین پاداش اعضای هیئت مدیره و مدیر عامل و حق الزحمه بازرس قانونی شرکت.
  7. تصویب بودجه پیشنهادی سال 1401.

 مورخ بیست و یکم مهر ماه مطابق با پنج شنبه در محل شرکت تعاونی واقع در یزد بلوار شهید بهشتی ساختمان گروه تعاونی پیشگامان با حظور سهامدارن محترم برگزار گردید.

 

  

کاهش 10 درصدی سطح بزرگترین دریاچه آب شیرین چین

بنابر اعلام اداره منابع آبی محلی؛ دریاچه پویانگ، بزرگترین دریاچه آب شیرین در چین،  در بحبوحه موج گرما و خشکسالی کاهش یافته است. 

با توجه به انتشار  داده ها از مرکز پایش ایستگاه های هیدرومتری جیانگشی، با کاهش سطح آب دریاچه پویانگ به 7.99 متر، این دریاچه وارد وضعیت بسیار کم‌آبی شد. از زمان شروع ثبت داده های هیدرومتری در سال 1951، این اولین مرتبه است که این سطح آب در این دریاچه ثبت شده است. استان جیانگشی، جایی که دریاچه پویانگ در آن قرار دارد.

این سطح آب دریاچه 115 روز زودتر از حد معمول رخ داده است. رکورد قبلی کاهش سطح آب دریاچه پویانگ 30 نوامبر که در سال 2019 ثبت شده بود.

در جیانگشی از ماه ژوئیه به طور متوسط 132.2 میلی متر باران باریده است که 57 درصد کمتر از میانگین و کمترین رکورد در این دوره است. تداوم گرما منجر به میانگین سطح تبخیر 329 میلی متری در سراسر استان شده است.

اداره منابع آبی محلی اعلام کرد: “سطح آب پویانگ تنها در 31 روز از 12 متر به 8 متر کاهش یافت. این از لحاظ تاریخی نادر است.”

در نتیجه سطح آب این دریاچه به مساحت 291 کیلومتر مربع یا 10 درصد از اندازه معمول آن کوچک شده است. حجم آب دریاچه نیز تنها حدود 10 درصد نرمال است.

دمای بالای مداوم هوا، بارندگی کم و کاهش قابل توجه تخلیه آب به دریاچه پویانگ علت اصلی کاهش مساحت سطح دریاچه هستند.

این دریاچه توسط رودهای گوناگونی که در جیانگ‌شی جریان دارند تغذیه می‌شود. این دریاچه همچنین از طریق کانالی به رود یانگ‌تسه متصل است و نقش سرریزگاهی طبیعی را برای این رودخانه ایفا می‌کند.

ایستگاه های نظارتی در پنج رودخانه اصلی که به پویانگ می ریزند، کاهش 30 تا 80 درصدی رواناب را از ماه جولای گزارش کرده اند. رئیس اداره منابع آب محلی استان جیانگشی گفت که وضعیت از اواسط ماه اوت تشدید شده است و دریاچه همچنین آب بسیار کمتری از رودخانه یانگ تسه دریافت کرده است.

 

کمک مالی دولت ژاپن به منظور بهبود آب در منطقه چابهار

کمک مالی دولت ژاپن به منظور بهبود آب در منطقه چابهار

کمک مالی ۲.۸ میلیون دلاری دولت ژاپن به منظور تقویت تاب‌آوری جوامع محلی در برابر کمبود آب در منطقه چابهار را دریافت کردیم. طی سال‌های اخیر، چالش‌های ناشی از خشکسالی‌های طولانی و مستمر در سیستان و بلوچستان، از کاهش آب در شمال تا کاهش شدید منابع آب زیرزمینی در مرکز و جنوب، کل استان، از جمله منطقه چابهار را تحت تأثیر قرار داده است.

کارشناسان ژاپنی چند سالی است که در زمینه مصرف درست آب و نحوه کشت به کشاورزان ایرانی در استان‌های مختلف از جمله همدان، کرمان و فارس آموزش می‌دهند.

این کشور پیش از این اعلام کرده بود که می‌تواند در بهره‌برداری آب و فاضلاب، طریقه نگهداری از تأسیسات و طریقه استفاده از تأسیسات با کیفیت بالاتر، آب شیرین‌کن‌ها و بازچرخانی آب، آب خاکستری، تصفیه آب و فاضلاب، ذخیره انرژی و تبدیل انرژی آبی به برقی به ایران کمک کند.

فراهم کردن زیرساخت‌های تامین آب تمیز اولویتی ضروری برای منطقه، در راستای تلاش‌های بهبود شرایط اقتصادی-اجتماعی حاصل از کووید-۱۹ است.
این پروژه با کمک مالی از جانب دولت ژاپن امکان پذیر شد این پروژه توسط برنامه توسعه ملل متحد و با همکاری نزدیک وزارت کشورر، وزارت جهاد کشاورزی و استانداری سیستان و بلوچستان اجرا خواهد شد.

این ابتکار راه‌حل‌های مربوط به آب و انرژی پایدار و پاک از جمله انرژی‌های تجدیدپذیر، معرفی روش‌های کشاورزی پربازده آبی جهت ارتقا معیشت‌های پایدار در جوامع هدف را فراهم می‌کند. بهبود دسترسی به آب و انرژی پاک می‌تواند روند مهاجرت کنونی در استان را معکوس کرده و ایجاداشتغال و خوداشتغالی را تسهیل کند.

منبع: سفارت ژاپن در ایران 

آسمان خراش افقی عربستان

آسمان خراش یا برج  به ساختمان هایی می‌گویند که دست کم دارای 40 طبقه باشد و ارتفاع آن نیز بیش از 150 متر باشد آسمان خراش به  یک ساختمان مدرن بسیار بلند، معمولاً در یک شهر نیز گفته می‌شود. کلمه آسمان خراش برداشتی از واژه skyscraper در انگلیسی است. گفتنی است حداقل ارتفاع 150 متر به عنوان معیار برای تعریف آسمان خراش ها بکار می رود. به ساختمان هایی با ارتفاع کمتر از 150 متر در اصطلاح بلند مرتبه گفته می شود.

 آسمان خراش افقی عربستان سعودی؛ The Mirror Line

عربستان سعودی از برنامه‌های خود برای ساخت یک آسمان‌خراش ۱ تریلیون دلاری به طول ۷۵ مایل در بیابان رونمایی کرده که از شیشه آینه ای برای ساخت آن استفاده شده و ارتفاع آن از ساختمان امپایر استیت در نیویورک نیز بلندتر است. این آسمان خراش عجیب با نام The Mirror Line بخشی از یک شهر بیابانی به نام Neom خواهد بود که خود به اندازه ایالت ماساچوست بوده و محمد بن سلمان ولیعهد عربستان سعودی ساخت آن را در ژانویه ۲۰۲۱ اعلام کرده بود. بن سلمان پس از ان گفت که کشورش می خواهد پروژه ساخت و سازی را آغاز کند که مانند اهرام مصر نمادین و بدون تاریخ مصرف باشد.

وی در این باره گفته بود: «این پروژه پروژه ای است که یک انقلاب تمدنی بوده و انسان ها را در اولویت قرار می دهد». پروژه The Mirror Line یا خط آینه ای از دود ساختمان به طول ۱,۶۰۰ فوت تشکیل می شود که روبروی یکدیگر قرار داشته و در طول ۷۵ مایل مناظر بیابانی، ساحلی و کوهستانی ساخته خواهند شد. شاهزاده بن سلمان مدعی شده است که می خواهد این پروژه تا سال ۲۰۳۰ آماده باشد اگر چه مهندسان گفته اند ساخت آن ۵۰ سال به طول می انجامد. این سازه چنان بلند است که برای ساخت آن باید انحنای زمین را نیز در محاسبات مهندسی مد نظر قرار داد و یک قطار سریع السیر نیز از زیر آن و در طول عبور خواهد کرد.

پس از تکمیل نهایی، این آسمانخراش عجیب و غریب از خلیج عقبه شروع شده، از یک منطقه کوهستانی عبور کرده و سپس با گذشتن از کنار ساحل به بیابانی صنعتی موسوم به aerotropolis خواهد رسید. بن سلمان همچنین گفته است که این پروژه به چند میلیون ساکن آسمانخراش امکان می دهد تا از ابتدای آن تا انتهایش را در طی ۲۰ دقیقه طی کنند. انرژی این آسمانخراش نیز از انرژی های تجدید پذیر تامین خواهد شد. این سازه آینده نگرانه رنگی نقره ای داشته و فضای داخلی آن بسیار پیچیده است، با نردبان ها و فضای سبز و خانه هایی که یک جامعه خطی را شکل می دهند.

این پروژه تریلیون دلاری قرار است پنج میلیون نفر را در خود جای دهد و یک قطار سریع السیر نیز زیر آن طراحی شده و به گزارش وال استریت ژورنال دارای یک تفرجگاه ساحلی و لنگرگاه برای قایق ها نیز خواهد بود. بن سلمان مدعی شده که این پروژه عظیم کاملاً عاری از تولید کربن بوده و با محیط زیست محلی سازگار است. Mirror Line همچنین دارای یک استادیوم ورزشی است که ۱,۰۰۰ فوت بالاتر از سطح زمین ساخته خوهد شد. اتمام این پروژه برای سال ۲۰۳۰ زمانبندی شده اما سازندگان و برنامه ریزان می گویند که هنوز معضلات بسیاری برای ساخت این پروژه وجود دارد و به همین خاطر در ابتدا مدتی ۵۰ ساله برای تکمیل آن در نظر گرفته شده بود.

در مصرف آب صرفه‌جویی کنیم

فدراسیون صنعت آب به مناسبت هفته صرفه جویی در مصرف آب بیانیه‌ای صادر کرد. متن آن به شرح زیر است: هفته اول تیر ماه هم زمان با شروع فصل تابستان، هفته صرفه جویی در مصرف آب نام گذاری شده است. آب، این سرچشمه زندگی را خداوند به اندازه نیاز موجودات زنده آفریده است، چنان که خود می فرماید: «ما همه چیز را به اندازه آفریدیم» و در آیه ای دیگر فرموده است: «چیزی وجود ندارد مگر اینکه خزاینش نزد ماست و نمی فرستیم و ایجاد نمی کنیم مگر به اندازه معیّن و حساب شده.»

این روزها متاسفانه کمبود آب و بحث تنش آبی شدید در هر استان و شهری مطرح می شود و خطر کم آبی و خشکسالی کشورعزیزمان ایران را به شدت تهدید می کند و بدون شک موثرترین و مهمترین راه، مدیریت مصرف و صرفه جویی آب توسط همه مردم می باشد.

 میزان‌حجم آب در کره زمین ثابت و در مداری بسته به طور دائم در حال گردش است و  تنها ٣درصد از کل آب های کره زمین که برای مصارف انسانی مانند کشاورزی و صنعت و شرب مناسب است شیرین می باشد. از این مقدار نیز سه چهارم در یخ های قطبی و خارج از دسترس انسان است. بنابراین درصد بسیار کمی از آب دنیا برای ما قابل استفاده می باشد.

پیش بینی ها حاکی از آن است که ذخائر آب شیرین جهان هر سال رو به کاهش است و تا ربع قرن آینده نیمی از جمعیت جهان با مشکل کمبود آب شیرین مواجه خواهند شد. مطالعات انجام یافته نشان میدهد اکنون یک سوم جمعیت دنیا در نقاطی زندگی می کنند که آب کافی ندارند. در نواحی روستایی وضع به مراتب وخیم تراست. تنها ٢٩درصد مردم به منابع آب دسترسی دارند و تعداد کسانی که از تاسیسات بهداشتی استفاده می کنند، حتی به ١٣درصد هم نمی رسد.

مجمع عمومی سازمان ملل متحد یادآور می شود، بیش از نیمی از مردم حتی برای نوشیدن به آب پاکیزه دسترسی ندارند و با وجود این که سه چهارم بیماری های انسانی به دلیل فقدان آب سالم می باشد، لذا ٧٥درصد مردم جهان خصوصا کشورهای جهان سوم از داشتن آب بهداشتی محروم هستند. بر پایه تخمین های سازمان بهداشت جهانی، ٨٠ درصد بیماری هایی که گریبان گیر انسان است، مستقیما با آب در ارتباط هستند. اگر آب آشامیدنی سالم در اختیار همه انسان ها باشد بی شک مرگ و میر کودکان از بیماری های مختلف به نصف کاهش خواهد یافت.

میدانیم که میزان متوسط بارندگی سالانه در اروپا حدودا ٧٥٠میلی متر و  در آسیا ٥٠٠میلی متر و  در ایران ٢٥٠میلی متر است، بنابراین در مقایسه با کشورهای پرباران، ایران از حداقل ریزش های جوی برخوردار است که با توجه به تقسیم بندی های اقلیمی، ایران ذاتا کشوری خشک و نیمه خشک محسوب می شود و تامین آب در چنین اقلیمی واقعا دشوار و پرهزینه است.  میزان و نوع استفاده آب در کنار سوء مدیریت منابع آب و تصرف‌های انسانی در محیط زیست همگی دست به دست هم داده‌اند تا کشور ما قدم به قدم به بحران خشکسالی نزدیکتر شود. از سوی دیگر طبق هشدارهای ناسا زمین به سمت کمبود آب پیش رفته است و دریاچه‌های بزرگ جهان در حال ناپدید شدن هستند.

حال سوال اساسی این است که سهم و نقش هر کدام از ما برای مقابله با این بحران چیست؟ آیا میتوانیم  بدون توجه به موقعیت کشورمان هر گونه که دوست داریم از منابع انرژی به ویژه آب استفاده کنیم؟! آیا تا به حال تصاویر سرزمین‌های خشکسالی‌ زده را دیده‌ایم؟ بهتر نیست کمی به ایران بدون آب فکر کنیم؟ آیا وضعیت این روزهای دریاچه های ارومیه، بختگان ، .. و یا رودخانه های زاینده رود، ارس، کرخه و یا دز را نمی بینیم؟‌ آیا از وضعیت تاسف بار ذخائر سدهای کشورمان مطلع هستیم؟ از فرونشست زمین ناشی از برداشت بی رویه آب از منابع زیرزمینی چطور؟  بدون شک فقط کافی است اندکی، بله فقط و فقط اندکی  صرفه‌جویی در مصرف آب را پیشه کنیم حتی در حد یک لیوان آب در طول روز.

این صرفه جویی در مصرف آب فقط مربوط به کشور عزیزمان ایران نیست.  نیمی از جمعیت جهان با پدیده کم آبی دست به گریبان هستند و سرانه منابع جهانی آب که با رشد جمعیت کاهش می یابد، اکنون به یک سوم کمتر از سال۱۹۷۰ میلادی رسیده و شمار قابل توجهی از کشورهایی که منابع سرانه سالانه آب آنها بین یک هزار تا دو هزار متر مکعب است، در مرز بحران کم آبی قرار دارد.

ایران مدتهاست با مشکل کمبود آب روبروست ولی طی چند سال اخیر این مشکل حادتر شده است و عدم  مدیریت قوی روی کنترل آن بیشترین سهم را در بروز این مشکل دارا بوده و هر ساله وضعیت بحرانی تر می شود. افزایش جمعیت ، کشاورزی ناکارآمد با بهره وری بسیار اندک، کمبود بارش با توجه به اقلیم کشور ، عدم توجه و سرمایه گذاری در بازچرخانی آب و خیلی عوامل دیگر موجب شده تا امروزه مسئله ی آب بحرانی ترشود. با توجه به افزایش دمای هر ساله ی جهان می توان گفت میزان بارش ها کاهش پیدا میکند. با مصرف بیشتر از سفره های آب زیر زمینی و کمبود بارش ها تا خشکسالی شدید خیلی فاصله نداریم.  اما اگر چنانچه  هر فرد دلسوز این سرزمین بر میزان آب مصرفی خودش کمی صرفه جویی داشته باشد کمکی به این بحران کرده است.

بر اساس آمار و ارقام موجود میانگین سالانه حجم بارندگی در  ایران حدود 400 میلیارد متر مکعب برآورد می شود که از این میزان ، 310 میلیارد متر مکعب مربوط به  مناطق کوهستانی با مساحتی حدود 870 هزار کیلومتر مربع و 90 میلیارد متر مکعب دیگر به مناطق دشتی به وسعت 778 کیلومتر مربع اختصاص دارد که از  این   مقدار حدود 294 میلیارد متر مکعب به صورت تبخیر و تعرق از دسترس خارج می شود و از 116 میلیارد متر مکعب باقیمانده حدود 93 میلیارد متر مکعب از طریق منابع سطحی و زیرزمینی بهره برداری می شود و بقیه صرف تغذیه سفره های آب زیرزمینی می شود. از این مقدار حدود 86 میلیارد متر مکعب جهت مصارف کشاورزی و نزدیک به 7 میلیارد متر مکعب آن به مصارف شرب و صنعت اختصاص می‌یابد. از آنجایی که متوسط حجم کل آب سالانه کشور رقمی ثابت است، تقاضا برای آب به ‌علت رشد نسبتاً بالای جمعیت، توسعه بی رویه کشاورزی، شهرنشینی و صنعت در سال‌های اخیر، متوسط سرانه آب قابل تجدید کشور را تقلیل داده است، به طوری که این رقم از حدود 5500 مترمکعب در سال 1340، به حدود 3400 مترمکعب در سال 1357، و حدود 2500 مترمکعب در سال 1367 و 2100 متر مکعب در سال 1376 کاهش یافته است. این میزان با توجه به روند افزایش جمعیت کشور با نرخ فعلی رشد در سال 1385 به حدود 1750 مترمکعب و در سال  1400 به حدود 1300 مترمکعب تنزل  یافته است . صرف نظر از تفاوت‌های آشکار منطقه‌‌ای در کشور و طیف گسترده مناطق خشک نظیر سواحل خلیج فارس و دریای عمان، نیمه شرقی کشور از خراسان تا سیستان و بلوچستان و نیز حوضه‌های مرکزی که میزان سرانه آب قابل تجدید در آن‌ها از میزان متوسط کشور به مراتب پایین‌تر است که ارقام متوسط سرانه آب کشور در سال‌های آینده به مفهوم ورود ایران به مرحله کم آبی جدی در سال 1415 شمسی خواهد بود.

  هر چند فقط 15 درصد از زمینهای کشاورزی دنیا تحت آبیاری قرار دارند و 85 درصد بقیه به صورت دیم و بدون آبیاری مورد استفاده قرار می‌گیرند اما نیمی از تولیدات کشاورزی و غذایی مردم جهان از همین زمینهای آبی حاصل می‌شود.که این خود نشان دهنده اهمیت و نقش آبیاری در بخش کشاورزی است. بخش کشاورزی با 92 درصد بزرگترین و مهمترین مصرف کننده آب در کشور به شمار می رود. بیش از 80 درصد اتلاف منابع آب به دلیل عدم استفاده از تکنولوژی های پیشرفته آبیاری در این بخش به هدر می رود. ما معتقدیم  که مدیریت منابع آب کشور در شرایط فعلی مدیریت مناسبی نیست و موجب شده تا طی سالهای اخیر شاهد کاهش منابع آب های زیرزمینی و نیز کاهش سطح زیر کشت کشاورزی در برخی مناطق باشیم. الگوی مصرف آب آشامیدنی بر اساس اعلام بانک جهانی برای یک نفر در سال، یک متر مکعب و برای بهداشت در زندگی به ازای هر نفر، 100 متر مکعب در سال است. بر این اساس، در کشور ما 70 درصد بیشتر از الگوی جهانی آب مصرف می‌شود! همچنین براساس آمار اعلام شده، میانگین آب مصرفی سرانه جهان (صنعتی ، کشاورزی و آشامیدنی) در حدود 580 مترمکعب برای هر نفر در سال است که این رقم در ایران حدود 1300 مترمکعب در سال است که این امر بیانگر اتلاف منابع آب و اسراف بیش از حد منابع حیاتی می‌باشد. مقدار مصرف سرانه آب لوله کشی آشامیدنی در شهرهای ایران در حدود 142 متر مکعب در سال است که از مصرف سرانه برخی کشورهای اروپایی پرآب ، مانند اتریش (108 مترمکعب درسال) و بلژیک (105 مترمکعب درسال) بیشتر است که یکی از دلایل این امر آن است که در کشورمان برای شستشوی اتومبیل، آبیاری باغچه ها، استحمام ، شستن لباس و ظروف و … به جای استفاده از آب خاکستری از آب آشامیدنی تصفیه شده استفاده می شود.

بر اساس گزارشات موجود میزان هدر رفت آب در کشور ما 28 تا 30 درصد است درحالی که این مقدار اتلاف در دنیا 9 تا 12 درصد گزارش شده است که یکی از عوامل اصلی آن برداشت های غیر مجاز از شبکه آب رسانی و فرسودگی تاسیسات آب و شبکه های آبرسانی است. اصلاح الگوی مصرف، تنها راه برای گذر از بحران کم آبی است.

کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه در سال 1987 ” توسعه پایدار”  را چنین تعریف کرده است:

 «توسعه ای که بدون مخاطره انداختن توان نسلهای آینده برای رفع نیازهای خود، پاسخگوی نیازهای حال حاضر باشد». این مفهوم طی تعریف زیر برای بخشهای مواد غذایی و کشاورزی دقیق‌تر بیان شد و در سال 1988 توسط شورای فائو مورد پذیرش قرار گرفت.

«توسعه پایدار، مدیریت و نگهداری منابع طبیعی و جهت بخشی تحولات و ساختار اداری است، به طوری که تأمین مداوم نیازهای بشری و رضایتمندی نسل حاضر و نسلهای آینده را تضمین کند. چنین توسعه پایداری(در بخشهای کشاورزی، جنگلداری وشیلات) با حفاظت زمین، آب و ذخائر ژنتیکی گیاهی و جانوری همراه است، تخریب زیست محیطی به همراه ندارد، از فناوری مناسب استفاده می کند، از نظر اقتصادی بالنده و پایدار و از نظر اجتماعی مورد قبول است.»

فدراسیون صنعت آب ایران‌ به عنوان بزرگترین مجموعه صنعت آب کشور در راستای چشم انداز و ماموریت خود یعنی ” دسترسی عادلانه همگان به  آب سالم و کافی  با رویکرد توسعه پایدار ” ضمن دعوت از آحاد مردم شریف ایران به صرفه جویی در مصرف آب و رعایت الگوی مصرف  امید دارد  مجموعه حکمرانی کشور با رویکرد توسعه پایدار و استفاده از همه ظرفیتهای تخصصی و کارشناسی و فارغ از هرگونه گرایشات سیاسی  بتواند ضمن کاهش خسارات ناشی از  تغییرات اقلیمی و کاهش بارندگی ها و خشکسالیهای شدید، کشور عزیزمان ایران را برای مواجهه درست و علمی با شرایط پیش رو سازگار و  مهیا کند.

منبع: ایلنا

نفس‌های آخر تالاب جازموریان

تالاب جازموریان به عنوان یکی از تالاب‌های فصلی مشترک بین سیستان و بلوچستان و کرمان است که با مساحت سه هزار و ۳۰۰ کیلومتر مربع بر اثر فرونشست زمین با ساختی جوان در فاصلهٔ ۱۵۰ کیلومتری غرب ایرانشهر ایجاد شده‌است. تالاب جازموریان به علت پدیدهٔ تغییر اقلیم در سال‌های اخیر و همچنین احداث سدهای متعدد بر حوضهٔ آبریز آن همچون سد جیرفت استان کرمان بر روی هلیل‌رود و سد کارواندر در سیستان و بلوچستان، دچار خشکسالی شده و به عنوان یکی از کانون‌های گرد و غبار جنوب شرق ایران شناسایی شده‌است

حسین قاسمی منش، رییس نمایندگی حفاظت محیط زیست شهرستان دلگان گفت: تالاب جازموریان با بارندگی های زمستان سال گذشته آبگیری شد که هم اکنون به دلیل عوامل انسانی و طبیعی از قبیل مسطح بودن سطح تالاب، شدت گرما و وزش بادها و ایجاد سدها بندهای متعدد ذخایر آبی آن به پایین‌ترین سطح رسیده است.

منوچهر بهزادی از فعالان محیط زیست در شهرستان دلگان نیز گفت: ایجاد سدها و بند های متعدد غیرکارشناسی بر روی هلیل‌رود (در استان کرمان) مجرای اصلی تغذیه کننده این تالاب و عدم تخصیص حقابه زیست محیطی آن ، به شدت اکوسیستم این منطقه را تحت تاثیر قرار داده و باعث خشک شدن تالاب ، کوچ پرندگان ، تلف شدن ماهی ها و از بین رفتن مراتع و ایجاد ریزگرد شده است.

مراد بهزادی عضو شورای اسلامی روستای چاه کیچی گفت: این روزها فقط چند آبگیر کوچک در تالاب مانده و مردم در حال صید ماهیانی هستند که نفس های آخر را می کشند.

بهزادی افزود: عدم اختصاص حق آبه زیست محیطی تالاب موجب شده تالاب به بیابانی خشک مبدل شود که عمده نگرانی ما وجود خاک ریز دانه در کف تالاب است و با وجود گرمای هوا و بادهای ۱۲۰ روزه سیستان باید منتظر میهمان ناخوانده ریزگردها باشیم.

تالاب فصلی جازموریان با ۶۹ هزار و ۶۰۰ کیلومتر مربع بین استان سیستان و بلوچستان و کرمان واقع شده که جزء بزرگترین تالاب‌های آب شیرین و انبار علوفه طبیعی کشور به شمار می‌رود که وضعیت کشاورزی، دامپروری و معیشت حاشیه نشینان تالاب از گذشته تاکنون متأثر از وضعیت آبگیری این تالاب بوده است .

پیش از این مسئولین کشوری بارها اذعان کرده اند: تالاب جازموریان به عنوان یکی از کانون‌های گرد و غبار در کشور به شمار می رود که در وضعیت خشکی ۲۵ درصد از ریزگردهای داخل کشور را تولید می کند.

تالاب جازموریان در ۷۰ کیلومتری غرب مرکز شهر دلگان و در ۵ کیلومتری روستای چاه کیچی واقع شده است.

منبع: ایسنا

تولید آب آشامیدنی با یک پرده ژلی

کم آبی در جهان توجه دانشمندان زیادی را به خودش جلب کرده و حالا تیمی از پژوهشگران دانشگاه تگزاس در آستین یک پرده ژلی ارزان‌ قیمت توسعه داده‌اند که می‌تواند در خشک‌ترین شرایط اقلیمی مانند کویر، از هوا آب آشامیدنی بگیرد. این پرده ژلی قیمت بالایی ندارد و همچنین از مواد کمیابی هم ساخته نشده، بنابراین می‌توان آن را به تولید انبوه رساند و در کشور‌های مختلف مورد استفاده قرار داد. علاوه بر این، انرژی کلی ورودی به آن برای تولید آب هم تقریبا ناچیز است.

توسعه ژل برای گرفتن آب از هوای خشک

دانشمندان و مهندسان دانشگاه تگزاس در آستین موفق به توسعه یک روش نوآورانه شده‌اند تا به مردم در مناطق خشک و بیابانی برای دسترسی به آب آشامیدنی کمک کنند. نتیجه کار محققان در ژورنال Nature Communications منتشر شده است.

این ژل از دو ماده اصلی ارزان و رایج تشکیل شده است. یکی سلولز که از دیواره سلولی گیاهان به دست می‌آید و دیگری، صمغ گیاهی به نام “کونیاکو”(konjac) که یک افزودنی غذایی پرمصرف است. این دو جزء در کنار هم کار می‌کنند تا یک لایه ژل ایجاد کنند که می‌تواند آب را از هوا جذب کند و سپس بدون نیاز به انرژی زیادی آن را آزاد کند.

“کونیاکو”با نام علمی”Amorphophallus konjac” گیاهی از تیره گل‌شیپوریان است که در ژاپن، چین، کره و میانمار به عنوان یک گیاه خوراکی کشت می‌شود.

نحوه کارکرد این غشا بدنی ترتیب است که ابتدا ساختار متخلخل صمغ، آب را از هوای اطراف خود جذب می‌کند. در عین حال، سلولز به گونه‌ای آبگریز طراحی شده است که با یک گرمای ملایم، آبِ جذب شده را آزاد کند.

به گفته این تیم تحقیقاتی، ساخت این ژل نسبتاً ساده است. مواد اولیه با هم مخلوط می‌شوند و سپس در قالب ریخته می‌شوند و ظرف دو دقیقه ترکیب می‌شوند و یکدست می‌شوند. سپس بعد از انجماد، خشک می‌شود و از قالب جدا و آماده کار می‌شود.

نمونه اولیه یک دستگاه برای جذب آب از هوا با استفاده از لایه جدید

حقیقت قیمت هر کیلوگرم از این ژل تنها به دو دلار می‌رسد و همین یک کیلوگرم می‌تواند در مناطقی با رطوبت نسبی 15 درصد، روزانه بیش از 6 لیتر آب بگیرد. اگر رطوبت نسبی در منطقه 30 درصد باشد، میزان آب تولیدی آن به 13 لیتر در روز می‌رسد. شاید این میزان آب چندان زیاد نباشد، اما با افزایش ضخامت لایه یا آرایه‌های مختلف از آن‌ها می‌توان میزان آب تولیدی را افزایش داد.

اگرچه در گذشته هم با فناوری‌‎های مشابه روبه‌رو شده بودیم، اما آن‌ها برای مناطق با رطوبت نسبی بالا کارایی داشتند. اما ژل جدید پژوهشگران به افراد اجازه می‌دهد که حتی در خشک‌ترین و گرم‌ترین مناطق زمین هم از هوا آب تهیه کنند. بنابراین میلیون‌ها نفر در سراسر جهان با استفاده از آن می‌توانند آب آشامیدنی روزانه خود را تامین کنند

به گفته محققان برای درست کردن ژل تنها به دو دقیقه زمان نیاز است و با فرایند ساده‌ای هم روبه‌رو هستیم. پس از آن، ژل باید فرایند خشک‌کردن انجمادی را پشت سر بگذارد و در ادامه با جدا شدن از قالب، فورا قابل استفاده است.

بودجه این پژوهش توسط دارپا یا همان آژانس پروژه‌های پژوهشی پیشرفته دفاعی تامین شده و بخشی از پروژه این سازمان برای تامین آب آشامیدنی موردنیاز سربازان در مناطق و اقلیم‌های مختلف محسوب می‌شود.

منبع: باشگاه خبر گذاری جوان